Champlevé یک تکنیک میناکاری در هنرهای تزئینی یا شیئی است که توسط آن فرآیند ساخته می‌شود، که در آن تابه‌ها حک می‌شوند، سوراخ می‌شوند، اکسترود
می‌شوند یا در سطح یک جسم فلزی ریخته می‌شوند و با مینای شیشه‌ای پر می‌شوند. سپس قطعه را تا زمانی که مینای دندان ذوب شود و زمانی که سطح جسم
سرد شود، شلیک می شود. بخش های حکاکی نشده از سطح اصلی به عنوان یک قاب برای طرح های مینا قابل مشاهده است. معمولاً آنها به تجارت قرون وسطایی
می روند. این نام از زبان فرانسوی به معنای پس زمینه به معنای “زمین برجسته”، “میدان” گرفته شده است، اگرچه در عمل این تکنیک به جای بالا بردن بقیه سطح،
برای پایین آوردن ناحیه مورد رنگ آمیزی است.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد میناکاری روی چوب با مشاوران مجموعه در ارتباط باشید.
این تکنیک از زمان های قدیم مورد استفاده قرار می گرفته است، اگرچه دیگر در میان پرکاربردترین تکنیک های میناکاری قرار نمی گیرد. Champlevé برای پوشش
مناطق نسبتاً بزرگ و برای تصاویر تصویری مناسب است، اگرچه برای اولین بار در هنر سلتیک برای طرح های هندسی استفاده شد. در هنر رومی از پتانسیل آن برای
تزئین تابوت‌ها، نقاشی‌ها و کاسه‌ها با مینای لیموژ و سایر مراکز استفاده شد.
Champlevé متمایز از تکنیک مینای cloisonné است که در آن فرورفتگی ها با جوش دادن نوارهای مسطح فلز به سطح جسم ایجاد می شود. تفاوت بین تکنیک ها
مشابه تکنیک های نجاری اینترسیا و الوار است. تفاوت آن با تکنیک پایه پشتی که در کارهای گوتیک باکیفیت موفق بود، در این است که قسمت های فرورفتگی مینا
خشن است و بنابراین فقط از رنگ های مینای مات استفاده می شود. در دم پایین، فرورفتگی‌ها به صورت لعابی طراحی شده‌اند و از مینای شفاف برای جلوه‌های
ظریف‌تر مانند جام طلای سلطنتی پاریس در قرن چهاردهم استفاده شده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.