رونمایی از فرش دستباف یزد با طرح جدید

در طراحی فرش دستباف یزد ، حتی در مواردی که جزئیات کوچک فراوان باشد، همیشه بر طرح سطح صاف تاکید می شود. با این حال، طرح‌های اروپایی بیشتر به

سمت جلوه‌های توهم‌گرایانه نقاشی گرایش دارند و اغلب از سایه‌زنی و ترکیب‌بندی‌های تصویری و ترکیب نقوش معماری و حتی پرتره استفاده می‌کنند. این تمایل به

ویژه در فرش های فرانسوی قرن 17 و 18 مشهود است.

نماد طراحی کلی

علاوه بر نمادگرایی ذاتی در نقوش فردی که در طرح فرش گنجانده شده است، طرح کلی – در واقع خود فرش – می تواند مانند برخی از اولین طرح های ایرانی نمادین

باشد. نمونه نهایی فرش بهار (یا زمستان) خسرو است که برای تالار تماشاگران کاخ ساسانی در تیسفون (جنوب شرقی بغداد) در قرن ششم ساخته شد. این فرش

باقی نمانده است، اما، طبق اسناد مکتوب، نمایانگر یک باغ رسمی با جوی‌های آب، مسیرها، تخت‌های مستطیل شکل پر از گل و درختچه‌های شکوفه‌دار و درختان

میوه بود. سنگریزه زرد با طلا نشان داده شد. و شکوفه ها، میوه ها و پرندگان را با مروارید و جواهرات مختلف کار می کردند. حاشیه بیرونی، که نمایانگر یک چمنزار بود،

با زمرد جامد بود. فرش ساخته شده از ابریشم و ابعاد حدود 84 فوت (25.6 متر) مربع، زمانی که پرده های بزرگ تالار به عقب کشیده شده و نور خورشید به فضای

داخلی سرازیر شده است، باید بسیار باشکوه بوده باشد.

این فرش خیره کننده نماد نقش الهی پادشاه بود که فصول را تنظیم می کرد و بازگشت بهار را تضمین می کرد و باروری زمین را تجدید می کرد و شکوفایی را تضمین

می کرد. در هواپیمای دیگر، باغ عدن را نشان می داد، نمادی از بهشت ابدی (کلمه انگلیسی paradise در نهایت از کلمه فارسی به معنای پارک دیواری گرفته شده

است). با گل ها، پرندگان و آب خود، نه تنها نماد رهایی از صحرای سخت، بلکه نوید خوشبختی ابدی بود.

این مجلل ترین فرش تأثیر عمیقی بر همه، به ویژه ایرانیان گذاشت. برای قرن ها تخیل ایرانی را جادو کرد و به یک افسانه در تاریخ، شعر و هنر تبدیل شد. تلاش های

بیهوده برای تقلید توسط صنعتگران شرقی برای بیش از یک هزار سال انجام شد. و اگرچه تصویر واقعی آن ناپدید شده است، مفهوم باغ عدن در طرح های شرقی

باقی مانده است. گلدسته‌ها، انگورها، گل‌ها، درختان، حیوانات و جانوران همگی تلاش می‌کنند تا منظره‌ای خلق کنند، صحنه‌های شکار یا بازی، دریاچه‌هایی با

پرندگان آبی، و اغلب تصاویر موجودات ماوراء طبیعی یا آسمانی، مانند جن، حوری، یا گردهمایی صالحان سعادتمند در یک ضیافت یا رقص. ابیات همراه از تصویر حمایت

می‌کنند، مثلاً فرش را به‌عنوان یک باغ یا به‌عنوان یک چمنزار شکوفه‌دهنده تمجید می‌کنند و زیبایی آن را با باغ عدن مقایسه می‌کنند.