رویش و مبدا خیار از شبه قاره هند از گذشته تا به هم اکنون!

خیار گلخانه ای گالاردو، Cucumis sativus، یکی از پرمصرف ترین سبزیجات میوه ای در سراسر جهان است.

تاریخچه پراکندگی آن به غرب از مرکز مبدأ آن، شبه قاره هند، مدتی است که به دلیل اشتباه خیار گلخانه ای درختی با خربزه گیاهی به اشتباه درک شده است.

شواهد آیکونوگرافیک و ادبی نشان داده است که خیار در زمان رومیان تا سال 500 میلادی وجود نداشت، اما در اواخر قرون وسطی، 1300 در اروپا وجود داشت.

هدف تحقیق حاضر تعیین دقیق‌تر زمان ورود خیار به اروپا و تاریخ ورود آن به اروپا بود.شواهد حرکت C. sativus به سمت غرب تا قرن دهم کاملاً واژگانی است.

منابع یونانی سریانی، ایرانی و بیزانسی وجود خیار گلخانه ای یزد را در شرق و شمال شرق دریای مدیترانه (ایران، عراق و ترکیه امروزی) تا قرن ششم یا هفتم نشان می‌دهند.

خیار خاردار نوشته های پزشکی عربی حاکی از حضور خیار در اسپانیا در اواسط قرن نهم و در تونس در اوایل قرن دهم است.

شواهد توصیفی به زبان عربی وجود خیار را در اندلس در نیمه دوم قرن دهم ثابت می کند.

ترجمه های لاتین از منابع عربی نشان می دهد که خیار در جنوب ایتالیا در نیمه دوم قرن یازدهم وجود دارد.

این نوشته ها، همراه با اختلافات واژگانی در نام کوکوربیت ها در نوشته های لاتین اواخر قرون وسطی، نشان می دهد که خیار با دو انتشار مستقل به اروپا معرفی شده است.

به نظر می رسد که یکی از آنها از طریق زمین از ایران به اروپای شرقی و شمالی و قبل از فتوحات اسلامی بوده است.

دیگر، انتشار بعدی به اروپای غربی و جنوبی، احتمالاً از طریق یک مسیر عمدتاً دریایی از ایران یا شبه قاره هند به اندلس بود.