اگر می خواهید میز ناهارخوری خود را با مدل های سفره تزئین کنید، سفره ای که مهمانانتان را مجذوب خود می کند حتما از رومیزی ترمه اصفهان استفاده کنید.
رومیزی History یک بستر منعطف است که با مواد الکترولومینسانس چاپ شده و شبکه ای از عناصر توری مانند را تشکیل می دهد.
وقتی اشیاء روی میز می‌مانند، سلول‌های زیر آنها نور می‌دهند تا هاله‌ای را تشکیل دهند که در طی چند ساعت رشد می‌کند و جریان اشیاء در خانه را برجسته می‌کند.
رومیزی رویکردی را برای طراحی بررسی می‌کند که بر موقعیت‌های جذاب و بدون پایان بیش از اهداف سودمند تعریف‌شده تأکید دارد.
استقرار طولانی‌مدت سفره تاریخ در یک خانواده داوطلب، راه‌های پیچیده‌ای را که مردم تجربه کرده و با آن تعامل داشتند، آشکار کرد.
فراتر از برانگیختن تأمل در جریان اشیاء بر روی یک میز خاص، سفره به عنوان زمینه ای برای تأمل تفسیری در مورد فناوری، دارایی برای تعامل اجتماعی و یک شی زیبایی شناختی عمل کرد.
حتی رفتارهایی که ما به عنوان خطاهای سیستم می دیدیم توسط کاربران به صورت تعاملی غنی تفسیر می شدند.
تجربه آنها ظرافت محاسبات داخلی همه جا حاضر را برجسته می کند و جایگزین هایی را برای دیدگاه های سنتی از نقش داخلی فناوری نشان می دهد.
هر کس معتقد است که سفره های جشن با سفره ای جذاب، مجلل، ظروف گرانبها و تزئینات غیرعادی سفره تنها چند سالی است که مد شده است و به قولی اختراع مدرنیته است، اشتباه کرده است: فرهنگ غذاخوری غربی، همانطور که به طور محکم در فرهنگ ما لنگر انداخته است، به آرامی در طول هزاره ها توسعه یافته و به طور پیوسته بالغ شده است.
آداب و رسوم آشامیدن و غذا خوردن، سفره و آداب سفره و سفره آرایی متعلق به فرهنگ سفره و سفره ثابت ماست.
در ادامه شرح مختصری از تاریخچه فرهنگ سفره آورده شده است.
در قرن‌های 16 و 17 نه تنها سفره‌هایی روی میز وجود داشت، بلکه دستمال‌های پارچه‌ای Feine Stoffservietten für Ihre Tafelfine برای میز و چنگال‌های شما وجود داشت که معمولاً ابتدا در ایتالیا و بعداً در فرانسه و آلمان با آنها غذا می‌خوردید.
ظهور چنگال‌ها در رنسانس و اوایل دوران مدرن را می‌توان با این واقعیت توضیح داد که روف‌های گردن پهن به‌ویژه در ایتالیا و همچنین در هلند مد بودند.
نقاشی‌های متعددی از اربابان و رستوران‌های خوب گواه این امر است، به‌ویژه نمونه‌های چشمگیر از نقاش هلندی فرانس هالس آمده است. برای کثیف نشدن روفرها از چنگال برای غذا استفاده می کردند.
در فرانسه احتمالاً اولین رسم بود که غذا خوردن به طور مساوی با چاقو و چنگال رایج شد. آداب جدولی که در جریان این دستاوردها ایجاد شده است تا به امروز تأثیرگذار بوده است. در قرن هجدهم، آداب سفره به طور فزاینده ای از جامعه درباری به جمعیت عادی گسترش یافت.
در قرن‌های 19 و 20، فرهنگ غذاخوری به اصلاح ادامه داد. ظروف متنوع‌تر و تصفیه‌شده‌تر شدند، ظروف غذاخوری با کیفیت‌تر و گران‌بهاتر شدند و با مد شدن ظروف نقره‌ای کارد و چنگال.
در پایان قرن نوزدهم، مکان‌های مبتکرانه و همچنین آیین‌نامه‌های رفتاری پیچیده‌ای برای مناسبت‌های رسمی وجود داشت. 1999، ص 6). ظروف مخصوصی مانند کارد و چنگال ماهی، قاشق سوپ خوری و فنجان تخم مرغ نیز معرفی شد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.