میوه خشک در اصفهان باعث مرگ عروس جوان شد

خشک کردن یکی از قدیمی ترین انواع نگهداری است. میوه های رسیده بسته به اندازه آنها به آرامی با حرارت کم، به صورت تکه ای کامل یا خرد شده خشک

می شوند.

میوه های دارای هسته باید قبل از خشک شدن هسته دار شوند. خشک کردن را می توان در دستگاه های خشک کن مخصوص یا در فر انجام داد. یک روش جایگزین

خشک کردن روی رنده در اتاق زیر شیروانی یا آویزان کردن وسایل برای خشک شدن روی یک نخ است. در صورت وجود نور کافی خورشید، میوه ها را می توان در فضای

باز و روی سطحی که هوا قابل نفوذ است (گاز پنبه ای یا گاز) خشک کرد. در هر صورت، میوه ها نباید در هنگام خشک شدن به یکدیگر برخورد کنند، زیرا ممکن است

به هم بچسبند.

برای تهیه میوه خشک در اصفهان می توانید با مجموعه ما در ارتباط باشید.

در نتیجه خشک شدن، میوه رطوبت خود را از دست می دهد، به این معنی که میکروارگانیسم ها فاقد آب به عنوان پایه حیات هستند و درصد قند آنها افزایش می یابد

که باعث می شود مدت زمان بیشتری ماندگار شوند. افزایش غلظت مواد معطر نیز طعم شدیدتری به آنها می دهد.

به منظور حفظ رنگ میوه خشک و جلوگیری از پوسیدگی، میوه خشک تولید شده صنعتی اغلب قبل از بسته بندی سولفوره می شود و/یا با مواد نگهدارنده درمان می

شود. گوگرد می تواند یک نگرانی برای مبتلایان به آسم و آلرژی باشد.[2][3]

می توان در دمای 0 تا 70 درجه سانتی گراد خشک کرد. اما اگر دما خیلی بالا باشد، محصول خشک شده طعم و عطر خود را سریعتر از دست می دهد و اولین ویتامین

ها در دمای 40 درجه سانتیگراد و بالاتر از بین می روند.

میوه های مناسب برای خشک کردن عبارتند از: سیب، گلابی (گلابی)، آلو و آلو (آلو)، انگور (کشمش، کشمش، مویز، سلطان، زیبه)، توت فرنگی، کیوی، گیلاس، هلو

و زردآلو و مقداری توت قرمز مانند زغال اخته، زرشک و گل رز. باسن (که فقط پس از اولین یخبندان آماده برداشت است، اما پس از آن به خوبی خشک می شود). خرما

و انجیر خشک از جمله میوه های استوایی قابل توجه هستند و میوه های عجیب و غریب مانند موز، پاپایا، آناناس، انبه، یاکون، جک فروت و نارگیل (کوپرا) نیز به صورت

خشک عرضه می شوند. توت خشک کمتر رایج است.